Hoog sensitief of extra alert?

zo moe!
De laatste tijd komen er de prachtigste mensen bij me langs waarvan de belangrijkste klacht is dat ze moe zijn. Sommigen zijn zo moe, dat ze zich bijna depressief zouden kunnen noemen. Bij een ander is de moeheid zo groot dat er angst om de hoek komt kijken. Hun denken en voelen is niet te stoppen en het is alsof alles wordt opgestapeld. Die opstapeling zorgt voor een hoofd dat kraakt, bonkt, suist en/of klopt, voor een hart dat zich vaker laten horen, voor een onrustige ademhaling of een maag die zich regelmatig wil omkeren. 

Alle sluizen open
Als we dan samen gaan analyseren en enkele voorvallen tegen het licht houden, komen we er achter dat 'alle sluizen openstaan'. Dat er in de meeste situaties opperste paraatheid heerst. Oren die voor en achter van alles horen, ogen die in de verste hoekjes gade slaan en dan hebben we het nog niet over de stemmingen en emoties die op worden gepikt. Als een satellietschotel wordt een mega aantal signalen opgepikt. En juist omdat we zoveel absorberen, willen we daar ook iets mee doen.

Alarmfase alertheid 
We voelen ons 'geroepen' om op alle informatie te reageren. Dat maakt   ons alert, we staan altijd 'aan' en het is moeilijk uitschakelen. En dan gaat het soms zelfs zo ver dat als je een dag of avond met veel prikkels hebt doorstaan je je achteraf ook nog van alles kwalijk neemt. Dat levert zo nu en dan slapeloze nachten op met veel gepieker. Want heb je de woorden van persoon X wel juist geïnterpreteerd en gaf je wel de gewenste reactie? En was het niet verstandig geweest om tussen Y en Z wat meer fysieke afstand te creëren met een afleidingsmanoeuvre, want dan was die ene discussie vast niet zo hoog opgelopen.... En zo malen er van allerlei gedachten door je hoofd, gevoed door alles wat er om je heen plaats vond. Zoveel dat je alles op het moment zelf niet kan verhapstukken en het daarom op een later tijdstip nog eens inhaalt. 

Oplossing?
Of er een universele oplossing is? Een foefje om in een keer wél makkelijk met alle prikkels, informatie, emoties, verwachtingen etc. om te kunnen gaan? Ik vraag me het af! Want zijn we geen lerende wezens met allemaal onze eigen thema's en uitdagingen? Misschien hebben we juist die sensitiviteit wel gekregen om extra bewust van levensthema's te zijn, stelt het ons in staat om levensvragen vorm te geven en maakt het ons ervaringsdeskundigen. Ervaringsdeskundigen die anderen weer mogen helpen bij hún unieke uitdagingen. In de volgende blogs spit ik graag wat van die thema's uit. Doe je mee?